We will become silhouettes

Dit reen te heerlik hier vandag. Voorheen toe ek gery het en die druppels hoor val het, julle weet, daai sagte storting van water, toe moes ek dink aan my 6-jarige self en die geluk wat daai geluid saam met hom bring.

Toe ons klein was in Genève het my ma ons altyd saamgevat na die karwas toe, by die een spesefieke garage. Ons het in die kar bly sit terwyl die water van self oor die kar gespuit het en die enorme rollers hom skoon gepiets het. Daarna het 'n geheimsinnige wind die Merc drooggeblaas. Daai geluid van in die kar sit en die water hoor, van nie nat word nie as die buitewêreld net deur n wasem van druppels te sien is, is nog steeds vir my wonderlik. En na die tyd het ons altyd 'n Kinder-Überraschungsei gekry en kon die speelding in die middel uitpak en die sjokolade verslind op pad huis toe. Dis nie daai simpel eiers van vandag nie, waar mens twee balletjies in 'n sous aan die een kant het en die speelgoed aan die ander kant. Ne ne. Hierdie was nog in tye van ordentlike sjokolade eiers. Mens wens seker te baie dat goed nie verander nie, en tog verander dinge nie vinnig genoeg nie party keer.

Noudiedag was ek op my eie by die karwas, vir meer as twee ure. My ma hou van 'n skoon kar, so dit moes gedoen word voor sy weer terug by die huis was. Maar hierdie was nie soos Genève nie, hier was geen masjiene wat die kar binne 10 minute skoon gemaak het, alles word hier met mensehand gedoen. Ek was binne in die kar toe die water ons tref, ek toe moes ek weer dink aan vroeer, aan die gemak van die reuke binne in die kar en die reendruppels buite, en aan Kinder sjokolade eiers.